Akoestische gitaarversterkers worden ontworpen volgens heel andere criteria dan elektrische gitaarversterkers. Terwijl bij de e-gitaar de niet-lineariteit van het verzadigings- en vervormingsgedrag - vooral bij buizenschakelingen - voor het populaire en karakteristieke klankgedrag zorgt, spelen bij de versterking van akoestische gitaren heel andere parameters een rol.
Bij een akoestische gitaarversterker ligt de nadruk op een lineaire overdracht van het gitaarsignaal zonder vervorming of artefacten. Daarom wordt gewoonlijk een transistor- of class-D-versterker gebruikt. Daarnaast biedt een gitaarversterker meestal ook een geavanceerde multi-band toonregeling, die volledig is afgestemd op het klankgedrag en de kritische frequenties van de akoestische gitaar. Bovendien hebben alle modellen een voorversterker die zowel microfoonsignalen als pickup signalen kan verwerken.
Bij versterking zijn akoestische instrumenten veel gevoeliger voor feedback loops. Daarom is een antifeedback functie een belangrijk kenmerk, vooral voor liveconcerten en natuurlijk in de repetitieruimte - overal waar de akoestiek kritiek kan zijn. Om feedback te onderdrukken, wat gevaarlijk kan zijn voor de dunne spruce top van een hoogwaardige akoestische gitaar, is er vaak een afstembaar feedbackfilter dat deze ongewenste feedbackfrequenties effectief regelt.
Niet alleen in de versterkerelektronica, maar ook in de luidsprekerapparatuur verschilt een akoestische gitaarversterker duidelijk van een e-gitaarversterker. Terwijl deze laatste voornamelijk 12" luidsprekers met harde membranen gebruiken, gebruiken akoestische gitaarversterkers meestal kleinere luidsprekers met zachte membranen. Vaak worden één of twee 6" of 8" luidsprekers en een extra tweeter gebruikt om het volledige klankspectrum van een akoestisch instrument adequaat weer te geven.